Στην Πίνδο ο χειμώνας έρχεται νωρίς

Την 28η Οκτωβρίου του 1940 το Απόσπασμα της Πίνδου του συνταγματάρχη Κωνσταντίνου Δαβάκη είχε να καλύψει μέτωπο μήκους περίπου 70 χιλιομέτρων, το οποίο εκτεινόταν από την Κόνιτσα ως το Επταχώρι. Για την υπεράσπιση αυτού του μετώπου είχαν διατεθεί στον Δαβάκη δύο τάγματα πεζικού -ένα τρίτο τάγμα μπήκε αργά στη μάχη- με σοβαρές ελλείψεις οπλισμού, ιματισμού, υπόδησης και εφεδρικών πυρομαχικών, μια ίλη ιππικού και μιάμιση πυροβολαρχία. Απέναντι στο Απόσπασμα της Πίνδου, που αριθμούσε περίπου 2.000 άνδρες, βρέθηκε η Μεραρχία των Αλπινιστών «Τζούλια» συνολικής δύναμης 10.800 ανδρών. 


Στην «Τζούλια» είχε ανατεθεί η τολμηρή επιχείρηση να περάσει μέσα από τις φοβερές διαβάσεις της Πίν­δου και να δημιουργήσει επικίνδυνη για τους Έλληνες σφήνα με την αιχμή της στο Μέτσοβο. Αν η «Τζούλια» έφτανε στο Μέτσοβο, ο κορμός της Ελλάδας θα κοβόταν στα δύο. Στο ορεινό συγκρότημα της Πίνδου με τα μεγάλα υψόμετρα, τους χαώδεις γκρεμούς, τα λασπωμένα μονοπάτια, τα φουσκωμένα ποτάμια και τα χιόνια που έρχονται νωρίς δεν υπήρχαν επαρκείς δυνάμεις για την αναχαίτιση των Ιταλών. Το «απόσπασμα αυτοκτονίας» του Δαβάκη βρέθηκε μόνο του σε έναν άνισο αγώνα που έμελλε να κριθεί σε μάχες σώμα με σώμα.

Με την έναρξη της ιταλικής επίθεσης, οι ειδικά εκπαιδευμένες για ορεινές επιχειρήσεις δυνάμεις της «Τζούλια» εισέδυσαν με τόλμη στον ορεινό όγκο της Πίνδου, χρησιμοποιώντας δύο κυρίως συντάγ­ματα: το 8ο  και το 9ο. Τη δεύτερη μέρα της επίθεσης ο κύριος όγκος του 8ου συντάγματος κινήθηκε προς την κατεύθυνση Πυρσόγιαννης - Βούρμπιανης, όπου για την αναχαίτισή του υπήρχαν μόνο δύο ελληνικοί λόχοι. Οι λόχοι κράτησαν όσο μπορούσαν κι έπειτα συμπτύχθηκαν. Από τη δύναμη αυτή μια διμοιρία γενναίων στρατιωτών υπό τον ανθυπασπιστή Καφαντάρη και το λοχία Σκυλογιάννη κινήθηκε βόρεια και εγκαταστάθηκε στην κορυφή της Κιάφας σε υψόμετρο 2.398 μέτρων. Εκεί, η ηρωική διμοιρία αμύνθηκε σθεναρά όλη τη νύχτα σε συνθήκες πολικού χειμώνα. Με το χιόνι να πέφτει συνέχεια και το κρύο να τρυπάει τα κόκκαλα, τα χέρια των υπερασπιστών της Κιάφας κάποια στιγμή ξύλιασαν. Δεν μπορούσαν πια να κρατήσουν τα όπλα και σε λίγο ο ένας μετά τον άλλο οι Έλληνες στρατιώτες άρχισαν να χάνουν τις αισθήσεις τους. Γράφει ο αντιστράτηγος ε. α. Αλέξανδρος Εδιπίδης: «Την νύχτα της 29ης προς την 30ή Οκτωβρίου η χιών επί της Κιάφας είχε φθάσει εις ύψος μισού μέτρου, οι δε Ιταλοί δεν επετίθεντο λόγω του ψύχους. Την κατάστασιν αυτήν ο λοχίας Σκυλογιάννης εγνώρισεν τηλεφωνικώς εις τον ταγματάρχην Αντωνόπουλον, προσθέτων ότι το μεγαλύτερο τμήμα της διμοιρίας και ο ανθυπασπιστής Καφαντάρης κατέκειντο αναίσθητοι εκ ψύχους. Κατόπιν τούτου ο ταγματάρχης διέταξε την εκκένωσιν της Κιάφας, αφ’ ετέρου δε δια φορείων μετέφερε τους παγοπλήκτους εις τον σταθμόν διοικήσεώς του. Ούτω την 30η Οκτωβρίου η περιοχή η περιλαμβανομένη μεταξύ της Κιάφας και των βορείων παρυφών του όρους Σμόλικας κατείχετο υπό των Ιταλών» (Αλεξάνδρου Εδιπίδη, Ιστορία του Ελληνοϊταλικού και Ελληνογερμανικού Πολέμου 1940-1941. Εκδόσεις Σ. Τζηρίτα, 1959).

Στο νότιο άκρο του ορεινού μετώπου, σχεδόν ολόκληρη την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου, βασίλευε ανησυχαστική ηρεμία. Ξαφνικά, στις 5 το απόγευμα, μπροστά στους δύο λόχους του Αποσπάσματος της Πίνδου που βρίσκονταν στις περιοχές Μόλιστας και Καστάνιανης εμφανίστηκε ολόκληρο το  9ο σύνταγμα της «Τζούλια». Οι λόχοι ανατράπηκαν και ο Δαβάκης σκέφθηκε να ζητήσει βοήθεια από το τάγμα προκαλύψεως της Κόνιτσας, που υπαγόταν στην VIII Μεραρ­χία. Όμως, δεν υπήρχε πλέον τηλεφωνική επικοινωνία και τη νύχτα της 28ης Οκτωβρίου το Απόσπασμα της Πίνδου αναγκάστηκε να συμπτυχθεί, αλλού συντεταγμένα και αλλού με μεγάλη αταξία. Τον εφιάλτη, που είχε μόλις αρχίσει, θα τον ζούσε το Γενικό Στρατηγείο τις επόμενες τρεις μέρες, στη διάρκεια των οποίων η ιταλική απειλή στην Πίνδο πήρε δραματικές διαστάσεις. Όσο για τη συνέχεια, η τόλμη και η αντοχή της VIII Μεραρχίας στο Καλπάκι έδωσε το χρόνο στους μαχητές της Πίνδου να οργανώσουν τη νικηφόρα αντεπίθεσή τους.
Χρόνια Πολλά, φίλοι μου


27 σχόλια:

  1. Την πολιτική του "κατευνασμού", που ακολούθησαν οι Αγγλογάλλοι απέναντι στον Χίτλερ (με τα γνωστά ολέθρια απότελέσματα), εφάρμοσε και ο Μεταξάς απέναντι στην Ιταλία, ενώ ήταν γνωστές στις μυστικές υπηρεσίες οι προθέσεις του Μουσολίνι. Για να μη μυθοποιούμε κανέναν! Απροετοίμαστους μας βρήκαν οι Ιταλοί, όπως και ο Στάλιν αργότερα πιάστηκε στον ύπνο, επαναπαυόμενος (πράγμα ακατανόητο για την ευφυία του) στο σύμφωνο μη επίθεσης Μολότωφ - Ρίμπεντροπ. Ο ελληνικος και ο σοβιετικός λαός έδωσαν την ψυχή τους στις μάχες. Σ΄αυτούς (και όχι στους ηγέτες τους) αξίζει η δόξα και η τιμή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. η εξήγηση, Γιώργο, είναι ότι η ευφυΐα του ήταν μια χαρά και με το σύμφωνο που ανέφερες είχε συμφωνήσει τα της Πολωνίας. όλοι γνωρίζουμε την 1η Σεπτεμβρίου 1939 (και μάλιστα ως ημερομηνία έναρξης του πολέμου). στις 17 του ίδιου η Πολωνία δέχτηκε εισβολή και από την άλλη μεριά και η κατοχή μοιράστηκε στα δύο. μια άγνωστη "λεπτομέρεια", καθόλου λεπτομέρεια για τον πολωνικό λαό. η σφαγή του Κατίν παρέμενε ομιχλώδης μέχρι την πτώση της ΕΣΣΔ και το άνοιγμα των αρχείων.

      απολογούμαι για το πολιτικό σχόλιο και καταθέτω αίτημα στον κ. Ζιακόπουλο για ένα από τα πολύ ωραία άρθρα του αναφορικά με το 5ο Σύνταγμα Πεζικού, το Ύψωμα 731 και την Εαρινή Επίθεση (Μάρτιος 2018, καλά να είμαστε..)

      Διαγραφή
    2. Όπως ίσως έχετε αντιληφθεί, τα ιστορικά μου άρθρα έχουν πάντα μετεωρολογικό ενδιαφέρον. Στις λυσσαλές επιθέσεις των Ιταλών εναντίον των υπερασπιστών του 731 υψώματος, ο καιρός δεν ήταν ούτε ...κομπάρσος. Η Ελληνική Ψυχή πρωταγωνίστησε από την αρχή ως το τέλος και ήταν ακριβώς αυτή που άφησε άναυδη όλη την ανθρωπότητα. Η φράση "Το υψωμα 731 ήταν οι Θερμοπύλες του 1940 που δεν έπεσαν" τα λέει όλα!

      Διαγραφή
    3. Νίκο, όπως και να "διαβάσει" κάποιος τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, ο Στάλιν αιφνιδιάστηκε και αυτό είχε τεράστιο κόστος για το σοβιετικό λαό. Όταν κάνεις συμφωνία με τον διάβολο οφείλεις να είσαι στην τσίτα. Άλλωστε ήταν πασίγνωστες οι πρωταρχικές βλέψεις του Χίτλερ προς τον σιτοβολώνα της Σιβηρίας.

      Διαγραφή
    4. Σιτοβολώνα της Ουκρανίας εννοούσα προφανώς στο προηγούμενο μήνυμά μου.

      Διαγραφή
    5. συμφωνώ. απλώς συμπλήρωσα την απομυθοποίηση. όταν ήρθε το κακό στην πόρτα τους ενεπλάκησαν (τα ίδια και οι Αμερικάνοι). ένα μεγάλο θέμα είναι ο τρόπος που μαθαίνουμε Ιστορία. οι δυο λαοί που ανέφερες, με την ανάποδη σειρά, είχαν τις μεγαλύτερες (αναλογικά με τον πληθυσμό) απώλειες κατά τον πόλεμο. σε μας προστέθηκε και ο εμφύλιος. αυτός είναι και ο λόγος, υποθέτω, που δε γιορτάζουμε το τέλος του πολέμου, αλλά μόνο την αρχή του, όπως αναρρωτιόταν το σποτάκι της ΕΡΤ για την επέτειο απελευθέρωσης της Αθήνας (12.10).

      Διαγραφή
    6. Το ΌΧΙ πάντως κ.Λαμερα ένας το είπε και δεν ήταν ο Στάλιν...και όταν το είπε ο Ελληνικός Λαός ΚΟΙΜΟΤΑΝΕ...Να αναρτηθεί παρακαλω

      Διαγραφή
  2. Έτσι ειναι η " Τζούλια" βρισκόταν μήνες πριν στα Αλβανικά βουνά όπου έκανε προετοιμασία σε πραγματικές συνθήκες για να επιτεθεί στην Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ ορθά τα σχολιά σας.Ομιχλώδης η μη προικοδότηση του λάκωνα Σχη Δαβάκη Κων/νου και του αποσπάσματός του.Κραταιή η άμυνα που προέβαλε όπου μπόρεσε να γατζώθεί .Πολεμούσε άλλωστε με την αιχμή του δόρατος του ιταλικού στρατού.Αυτό μαρτυρείται από το γεγονός ότι ενώ ένας λόχος του-Παππάς πολεμούσε στη Βωβούσα ο διοικητής του-Δαβάκης τραυματίζονταν στο θώρακα στον Προφήτη Ηλία Φούρκας ενώ ώρες νωρίτερα έπαιρνε πρωτία στη λίστα των νεκρών ένας υπολοχαγός απο την Χάλκη-Διάκος στη Τσούκα Φούρκας.
    Ο χειμώνας πάντως δεν ήρθε ακόμη στην Ήπειρο.Λίγο χιόνι στην κορυφή σήμερα ο Σμόλικας λιγότερο η Γκαμήλα καθόλου το Περιστέρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για τον ήρωα Αλέξανδρο Διάκο ανάρτησα πριν από ένα χρόνο (27-10-2016) ένα άρθρο με τον τίτλο: "Στην Τσούκα περισσεύουν το κρύο και ο ηρωισμός"

      Διαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σωστά ο κ. Ζιακόπουλος αναφέρει ότι ο καιρός δεν ήταν ούτε κομπάρσος την Κυριάκη 9 Μαρτίου 1941.Αυτό δικαιολογείται από την ενεργό συμμετοχή της ιταλικής αεροπορίας στον ανηλεή βομβαρδισμό των 731,717,χαράδρας Πρόι μαθ,Μπρέγκου ραμπίτ,χωριό Μπούμπεσι.Τυχόν χαμηλή νέφωση ακύρωνε την συμμετοχή της.Επιπλέον ο ιταλός δικτάτορας από πριν χαράξει είχε πάρει θέση σε παρατηρητήριο πολύ κοντά στις θέσεις της 1ης Ελληνικής Μεραρχίας για να παρακολουθήσει τον αναμενόμενο θρίαμβο των ιταλικών όπλων.Οι ασθενείς άνεμοι που προφανώς φυσσούσαν δεν βοήθησαν να διαλυθεί το μίγμα αερίων των εκρήξεων των 100.000 βλημάτων του ιταλικού πυροβολικού που κονιορτοποίησε τα παραπάνω υψώματα από τις 06.30πμ και για 2,5ώρες.Με δυσκολία και για λίγο ο οπτικός τηλέγραφος έφερε σε επικοινωνία στις 09.30πμ την μονάδα του Τχη Κασλά με τον σταθμό διοίκησης του Σχη Γεωργούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν δεν απατώμαι φίλε κ. Ζιακοπουλε το σαιτ δεν είναι πολιτικό...Καλο θα ήταν λοιπόν να μην γίνονται σχόλια πολιτικού περιεχομένου και να γράφονται λόγω εμπάθειας ανοησιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ μαζί σας επί της αρχής.Η μετεωρολογία μάς ενώνει και οι πολιτικές απόψεις μάς χωρίζουν. Από την άλλα πλευρά, αν κάποιος ενδώσει στον πειρασμό να γράψει την προσωπική του άποψη για ένα ιστορικό γεγονός, δεν είναι σωστό να σπεύδουμε αμέσως να του καταλογίζουμε "εμπάθεια" και "ανοησίες". Είναι απλά οι απόψεις του με τις οποίες διαφωνούμε. Καλό βράδυ σε όλους.

      Διαγραφή
    2. Υπάρχουν τα πολιτικά σχόλια αλλά υπάρχουν και τα ιστορικά σχόλια. Δεν ταυτίζονται αυτά τα δύο. Το θέμα που ανέδειξε ο δάσκαλος (δεν είναι η πρώτη φορά) είναι ιστορικού περιεχομένου. Ο ίδιος επισημαίνει τις σοβαρές ελλείψεις εφοδίων, οπλισμού, ιματισμού, που ανάγκαζαν τους μαχητές του Δαβάκη να πολεμάνε "γυμνοί" απέναντι σε μια σαφώς υπέρτερη δύναμη. Η πολιτική κατευνασμού του Μεταξά προς τους Ιταλούς, όπως και πολλά άλλα, προκύπτουν από το ίδιο το "Προσωπικό ημερολόγιο" του δικτάτορα. Αυτά και όλα τα άλλα που αναφέρω για την εγκληματικό εφυσηχασμό του Στάλιν, ανήκουν στην ιστορική συζήτηση και δεν είναι "πολιτική". Επομένως, μάλλον άδικα διαμαρτύρεσαι φίλε μου και σίγουρα αδικείς τον εαυτό σου με τους χαρακτηρισμούς (εμπάθεια, ανοησία) που χρησιμοποιείς.

      Διαγραφή
    3. Γιώργο, θέτεις πολλά θέματα που σηκώνουν συζήτηση. Δυστυχώς, τα ιστορικά σχόλια έχουν σχεδόν πάντα πολιτική διάσταση. Παρακαλώ όμως το θέμα να κλείσει εδώ.

      Διαγραφή
    4. Έτσι κι αλλιώς κ.Ζιακόπουλε δεν είχα πρόθεση να το συνεχίσω. Αν το έκανα ήταν κυρίως γιατί ενοχλήθηκα από το ύφος και τους χαρακτηρισμούς του φίλου σχολιαστή.

      Διαγραφή
  7. Καποια δεδομένα και καταγεγραμμένα γεγονότα στα οποία συγκεκριμένα πρόσωπα -που μας είναι η όχι συμπαθη και έπαιξαν ιστορικο ρολο - πρεπει να τα απο-δεχομαστε ..Τελος πάντων η λέξη "ανοησιες" αφαιρείται από εμένα. Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πιο πάνω ζήτησα να σταματήσουμε τη συζήτηση για το πώς βλέπει ο καθένας μας τα ιστορικά γεγονότα, γιατί συχνά αυτό οδηγεί σε ανούσιες μεταξύ μας εντάσεις. Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο και τον Τάσο για την ευγενική ανταπόκρισή τους, αλλά ταυτόχρονα θέλω να ζητήσω συγγνώμη τόσο από τους ίδιους όσο και από τους φίλους του μπλογκ που θα αυτοαναιρεθώ, καταθέτοντας την προσωπική μου άποψη για την κατά πολλούς αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Ιωάννη Μεταξά. Δεν είμαι ιστορικός, αλλά αγαπώ την ιστορία σχεδόν όσο και τη Μετεωρολογία και τα τελευταία χρόνια ασχολούμενος πολύ με αυτή άλλαξα αρκετές από τις αρχικές μου απόψεις για πρόσωπα και γεγονότα. Σε ότι αφορά τον Ιωάννη Μεταξά, κατ'αρχάς είμαι αντίθετος προς κάθε μορφή δικτατορίας και χωρίς αμφιβολία το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν δικτατορικό. Το γεγονός ότι εκείνη την εποχή η εσωτερική πολιτική κατάσταση στη χώρα μας ήταν ταραγμένη και στην Ευρώπη οι δικτατορίες ήταν του συρμού, δεν δίνει καμιά απολύτως νομιμοποίηση ή δικαιολογία στον Μεταξά και γενικά σε όλους όσοι σχεδίασαν και επέβαλαν τη δικτατορία. Ούτε τα όποια θετικά έγιναν στη συνέχεια από τη δικτατορική κυβέρνηση για την πολεμική προετοιμασία της χώρας τη νονιμοποιούν.
    Για τον αξιωματικό Ιωάννη Μεταξά παλαιότερα δεν γνώριζα πολλά πράγματα, αλλά ομολογώ ότι αντυπωσιάστικά ότα έμαθα ότι ήταν αντίθετος σε οποιαδήποτε επιχείρηση απόβασης του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη -πολύ δε περισσότερο για την προέλασή του στα βάθη της Μικράς Ασίας- πιστεύοντας ότι αργά ή γρήγορα θα κατέληγε σε τραγωδία. Αυτό ίσως να το γνώριζε και ο Βενιζέλος, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα ήθελε να ανταλλάξει την αποχώρηση των Ελλήνων με "εδαφικά κέρδη" σε άλλες περιοχές. Πέρα από αυτό, εντυπωσιάζει και η άρνηση Μεταξά να αναλάβει την ηγεσία των ελληνικού στρατού της Μικράς Ασίας που του είχε προτείνει ο Γούναρης.
    Για τα γεγονότα του 1940 θέλω να πω ότι ενδεχομένως ό Ιωαάννης Μεταξάς νε έτρεφε κάποιου είδους συμπάθεια προς τα φασιστικά καθεστώτα της Ιταλίας και της Γερμανίας. Γνώριζε όμως και την πολεμική τους ισχύ και ίσως αναλογιζόμενος τις λίγες πιθανότητες της χώρας μας να αντεπεξέλθει επιτυχώς σε μια σύγκρουση, προσπάθησε να αποφύγει τον πόλεμο. Όπως και να είχαν τα πράγματα, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940 ο Ιωάννης Μεταξάς βρέθηκε μπροστά στην ιστορία. Δεν τηλεφώησε στο Βασιλιά, δεν συγκάλεσε Υπουργικό Συμβούλιο να συζητήσει το θέμα. Είπε απλά στον Ιταλό πρέσβη: "Ώστε λοιπόν έχουμε πόλεμο!". Όπως προσφυώς έγραψε ο Άγγελος Τερζάκης, ο Ιωάννης Μεταξάς «είχε ευτυχήσει να διαγνώσει και να εκφράσει τη θέληση του έθνους». Η ιστορία για αυτή του την απόφαση τον δικαίωσε, γιατί "πρὸς γὰρ τὸ τελευταῖον ἐκβὰν ἕκαστον τῶν πρὶν ὑπαρξάντων κρίνεται" (Δημοσθένης).
    Παράκληση, όποιος θέλει να σχολιάσει κάτι είναι ελεύθερος να το κάνει. Με ιστορικά στοιχεία όμως και χωρίς ανώφελους χαρακτηρισμούς.

    Καλή Κυριακή σε όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μιας και ο δάσκαλος μας δίνει το ελεύθερο, ένα-δυό πράγματα μονάχα θέλω να επισημάνω. Θεωρώ ανούσια και παντελώς στερούμενη νοήματος τη γνωστή "διαμάχη" περί του αν είπε το Όχι ο Μεταξάς η ο λαός. Και αυτό ισχύει νομίζω και για τις δύο "πλευρές". Ο Μεταξάς υπήρξε, ήδη από την εποχή του Διχασμού, ίσως ο φανατικότερος Έλληνας γερμανόφιλος και αντιβενιζελικός και ,στη συνέχεια, δηλωμένος θαυμαστής του εθνικοσοσιαλισμού. Αλλά αφεντικό ήταν ο Γεώργιος! Και ο Γεώργιος ήταν ο άνθρωπος των Άγγλων. Ήθελε - δεν ήθελε ο Μεταξάς, αργά η γρήγορα θα προσχωρούσε στους συμμάχους. Και αφού ο ίδιος το ήξερε και το περίμενε, και αφού είχε τις πληροφορίες του για τις κινήσεις των Ιταλών, όφειλε να έχει τη χώρα σε πλήρη πολεμική ετοιμότητα. Δεν το έκανε. Για να μη "προκαλέσει" τους Ιταλούς. Λες και ήταν δυνατό να αποφύγει την επίθεση. Πάνω σ΄αυτό έκανα τον παραλληλισμό με την αντίστοιχη αδράνεια του Στάλιν, που, επαναπαυόμενος στο σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, άφησε τη χώρα του εκετεθειμένη στη γερμανική επίθεση.
    Γενικότερα, συνιστώ σε όλους τους φίλους, "μεταξικούς" και "αντιμεταξικούς", να διαβάσουν το "Προσωπικό Ημερολόγιο" του Μεταξά. Θα κατανοήσουν πολλά και διάφορα για την προσωπικότητά και ειδικότερα για τα προσωπικά και πολιτικά διλήμματα που ζούσε, σε μια εποχή που η στην Ελλάδα η κυβέρνηση ήταν παρασκηνιακά χωρισμένη σε αγγλόφιλους και γερμανόφιλους και η κατασκοπεία οργίαζε. Εξαιρετκό είναι και το βιβλίο "Ο Μεταξάς και οι μεγάλες δυνάμεις" του Σπύρου Λιναρδάτου. Επίσης, για όσους θα ήθελαν να αποκτήσουν μια γεύση των ταραγμένων εκείνων χρόνων με έναν τρόπο "ελαφρύτερο", έχω να προτείνω το μυθιστόρημα του Γιάννη Μαρή ("πατέρα" του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος) "Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και την αντίστοιχη σειρά της ΕΡΤ, διαθέσιμη στο youtube. ατμόσφαιρα, φωτογραφία και χειμώνας..

      Διαγραφή
    2. Όταν έβλεπα Νίκο τη σειρά που αναφέρεις δεν είχα ανακαλύψει ακόμα τον Μαρή. Διάβασα το βιβλίο πολλά χρόνια αργότερα και διαπίστωσα οτι (όπως συχνά συμβαίνει στις μεταφορές μυθιστορημάτων στην οθόνη) το σενάριο είχε μέσα πολύ ...αυτοσχεδιασμό, σε σχέση με το κείμενο. Καλή ήταν η σειρά, αλλά, επιδιώκοντας ο σεναριογράφος να "τραβήξει" την υπόθεση έτσι ώστε να καλύψει έναν μεγάλο αριθμό επεισοδίων, ξέφυγε πολύ από το κείμενο. Πάντως, η ατμόσφαιρα της εποχής αποδίδεται αρκετά πειστικά στο σήριαλ. Αντίθετα με την μεταγενέστερη σειρά "Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα", όπου, παρά την απολαυστική ερμηνεία του Ιεροκλή Μιχαηλίδη, η μεταφορά της πλοκής στη σύγχρονη εποχή καταστρέφει ολοκληρωτικά την ατμόσφαιρα του έργου του Μαρή. Αλλά τώρα πια ξεφύγαμε (η μάλλον, ξέφυγα) εντελώς. Από τον καιρό πήγαμε στον Μεταξά και από τον Μεταξά στον Γιάννη Μαρή!

      Διαγραφή
    3. ..που λεγόταν Τσιριμώκος, ξάδερφος του διατελέσαντα πρωθυπουργού Ηλία Τσιριμώκου, με έντονη πολιτική δράση (που το πάμε, που το ξεφεύγουμε)..

      Διαγραφή
    4. Διαβασμένο σε βρίσκω. Μη μου πεις οτι είσαι και εσύ στο ...φαν κλαμπ του Γιάννη Μαρή;

      Διαγραφή
    5. το κατά δύναμιν. η αστυνομική λογοτεχνία είναι λίγο υποτιμημένη. ας το κλείσουμε εδώ Γιώργο, να περιμένουμε στωικά τη μια σταγόνα στο καρφί και την άλλη στο πέταλο, που μας υπόσχεται φέτος.

      Διαγραφή
  10. Μήπως ο κ. Ζιακόπουλος γνωρίζει από το αρχείο του κάποιες μετεωρολογικές παραμέτρους που παρατηρήθηκαν κατά την διάρκεια του ελληνο΄ι΄ταλικού πολέμου;Άν δεν σφάλω έντονες χιονοπτώσεις σημειώθηκαν 29-30/11/1940,πιθανόν εκείνη η περίοδος αποτυπώνεται στις λήψεις των επίκαιρων με τουσ μέχρι την μέση βουλιαγμένους στο χιόνι οπλίτες.Σίγουρα, επειδή οιελληνικές μονάδες δρούσαν ως επιτο πλείστον σε ορεινό έδαφος, αντιμετώπισαν ακραίες καιρικές συνθήκες με κρυοπαγήματα, θανάτους από κρυοπληξία ή κατάχωση από σκέπασμα αντίσκηνων από χιόνι.Ελάχιστα καλύτερα ήταν τα πράγματα για τους αντιπάλους τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο καιρός που επικράτησε στη διάρκεια του Έπους του 1940-41 στα βουνά της Β. Ηπείρου και της Αλβανίας αναφέρεται σε ξεχωριστή ενότητα ενός βιβλίου που εδώ και δύο χρόνια παλεύω να τελειώσω...

      Διαγραφή